Το δέντρο της ζωής

Γεια σας!!

Με λένε Νεφέλη και θα ήθελα να σας διηγηθώ  μια ιστορία!!

Κάποτε,πρίν από χρόνια,είχα πάρει μια απόφαση!Μια απόφαση που θα με λύτρωνε από την δυστυχία μου.

Προτού όμως λάβω την λύτρωση,είχα μια επιθυμία…να αντικρύσω το απέραντο γαλάζιο της  θάλασσας.

¨Έτσι λοιπόν,πήρα το ποδήλατο μου και ξεκίνησα( αγνοώντας  φυσικά τι μου επιφύλασσε η μοίρα) !

Πέρασα από την κεντρική πλατεία της πόλης,οπου έβλεπα οικογένειες με τα παιδάκια τους να παίζουν,

Ερωτευμένα ζευγαράκια να χαμογελούν από ευτυχία…και αναρωτιόμουν  ‘’ Τι θέλω εγώ σ`αυτό το μέρος ;; Άραγε μου αξίζει κατι τέτοιο;; ‘’

Αποφάσισα να συνεχίσω  την πορεία μου προς  την θάλασσα,δίχως να κοιτάω ούτε δεξιά,ούτε αριστερά.

Μετά από λίγο δρόμο,άρχισε να φαίνετε μπροστά μου η θάλασσα και μόνο που την θωρούσα άνοιγε η Καρδιά μου…αλλά όχι αρκετά για να δεχθεί Αγάπη…ΟΧΙ,ΟΧΙ…δεν είμαι άξια Αγάπης!

Έψαχνα ένα ήσυχο μέρος να ξαπωστάσω…βλέπετε…είχα μάθει να είμαι μόνη και δεν αισθανόμουν βολικά να με περιτριγυρίζει κόσμος!

Βρήκα ένα απομονωμένο παγκάκι και κάθισα. Τι όμορφα που ηταν…άκουγες το κύμα να απλώνει και να χαϊδεύει  τα βότσαλα,έβλεπες τα χελιδόνια να φτιάχνουν τις φωλίτσες τους για να υποδεχθούν την νέα ζωή,τον Ήλιο να λάμπει ρίχνοντας τις αχτίνες του με αγάπη σ`όλη την πλάση και ένα δροσερό αεράκι να χαϊδεύει όλη την φύση μαζί και εμένα!!

  Ξάφνου,σαν να πρόσεξα κάτι να περνάει από μπροστά μου…

Δεν έδωσα σημασία κ συνέχισα να αγναντεύω  το θεόπνευστο μεγαλείο της Μητέρας φύσης!

Όμως…κάτι υπήρχε δίπλα μου…το ένοιωθα!Γύρισα προς τα αριστερά και αντίκρισα μια μεγάλη έκπληξη!

Από το πουθενά είχε εμφανιστεί ένας γέροντας και καθόταν δίπλα μου…δεν ήταν δυνατόν…πως βρέθηκε εδώ;;

Μόλις τον κοίταξα,ένιωσα την μεγαλοσύνη της καρδιάς του!

Ήταν γαλήνιος,χαμογελαστός,λες και η λέξη Ειρήνη του χρωστούσε το όνομα της…!!

 

«Τι θέλετε εδώ κύριε;»,του αποκρίθηκα!

«Ήρθα γιατί με κάλεσες»,μου απάντησε μ`ένα χαμόγελο!

«Μα….εγώ δεν κάλεσα κανεναν,την ησυχία μου θέλω!»

«Ακριβώς γι`αυτό ήρθα, Νεφέλη!»

«Μα;; Μα…πως γνωρίζετε όνομα μου;;»

Εκείνος χαμογέλασε γλυκά και μου είπε, «Θέλεις να σου αφηγηθώ μια ιστορία»

«Ιστορία;;Τι ιστορία;;Για πιο λόγο;;»,ρώτησα!

Αν και ήμουν κάπως νευρική,αδυνατούσα να αρνηθώ,κάτι με τραβούσε,ηταν πέρα από τις δυνάμεις μου!

«Ωραία,λοιπόν,ξεκινήστε!»,αποκρίθηκα!

«Πολύ όμορφα,αλλα θα ήθελα να σου ζητήσω μια χάρη.»

«Τι χάρη;;Χάρη σας κάνω που θα σας ακούσω.Τι άλλο θέλετε,τέλως πάντων;» Αποκρίθηκα,νευρικά!

Εκείνος χαμογελώντας μου είπε,«Οσο θα σου διηγούμαι την ιστορία,θα ήθελα να περπατάμε προς το μέρος!»

«Μέρος;;Πιο μέρος;;Τι είναι αυτά που μου λέτε;;»

«Θα δεις, Νεφέλη …και θα καταλάβεις!»,μου απάντησε μ`ένα αφοπλιστικό χαμόγελο!

Δεν ξέρω τι συνέβαινε αλλά δεν μπορούσα να αρνηθώ,κάποια άγνωστη δύναμη με έσπρωχνε!

«Εντάξει λοιπόν!Ας ξεκινήσουμε!»,αποκρίθηκα!

Χαμογελώντας ο γέροντας και καθώς περπατούσαμε,ξεκίνησε να διηγείται την ιστορία του!

« Μια φορά και έναν καίρο,πριν από πολλά χρόνια,ηταν ένα νέο αγόρι που το έλεγαν Χαράλαμπο!

Όμορφο όνομα,βγαίνει από τις λέξεις ΧΑΡΑ και ΛΑΜΠΩ!

Αλλά η ζωή του δεν ήταν έτσι ακριβώς!

Πολλές κακουχίες του έλαχε να περάσει,σπάνια χαμογελούσε και δεν πίστευε στην έννοια της Αγάπης!

Του άρεσαν όμως οι βόλτες στο δάσος γιατί του πρόσφεραν ηρεμία και γαληνη,είχε ακούσει διάφορες ιστορίες και μύθους για νεράιδες και ξωτικά που κατοικούσαν εκει!Δεν  τα πίστευε,όμως!»

«Εσύ, Νεφέλη τα πιστεύεις ;»,μου αποκρίθηκε!

«Όχι,φυσικά!Αυτα είναι παραμυθάκια για τα παιδάκια!»,του απάντησα!

Τότε μου χαμογέλασε,έσκυψε το κεφάλι του και συνέχισε!

« Ένα σούρουπο λοιπόν,καθώς έκανε την καθιερωμένη του βόλτα στο δάσος,προσπαθώντας να νιώσει αυτά τα αισθήματα που μόνο το δάσος του χάριζε απλόχερα,ήλθε αντιμέτωπος με μια μεγάλη αλήθεια αλλά και πρόκληση!

Εμφανίστηκε εμπρός του μια πανέμορφη νεράιδα!Το όνομα της… Αριάδνη!!

Χόρευε και τραγουδούσε με χάρη !

Αρχικά δεν πίστευε στα μάτια του,όμως σιγά σιγά άρχισε να συνέρχετε από το σοκ αυτής της αποκάλυψης και την παρακολουθούσε μαγεμένος.

Η νεράιδα δεν είχε αντιλήφθη την παρουσία του νεαρού Χαράλαμπου ,όμως ήταν θέμα χρόνου να συμβεί και αυτό.

Και έτσι έγινε! Σε κάποια στροφή πάνω στον μαγευτικό χορό της,επεσε επάνω του και τα βλέμματα τους διασταυρώθηκαν!Αυτο ήταν αρκετό και για τους δυο!

Ερωτεύτηκαν κεραυνοβόλα!!»

«Πιστεύεις στον έρωτα και την αγάπη, Νεφέλη;»,με ρώτησε!

«Όχι,φυσικά!Ολα αυτά είναι παραμύθια,δεν υπάρχουν,απλα δεν υπάρχουν…!»,απάντησα με σθένος!

Ο γέροντας έσκυψε το κεφάλι του για άλλη μια φορα,αλλα αυτή τη φορά δεν χαμογέλασε!

«Χα,χα…τον αποστόμωσα» ,σκέφτηκα κ γελούσα όλο περηφάνια !

Ο γέροντας  συνέχισε να διήγητε την ιστορία του…

«Κάθε βράδυ έδιναν ραντεβού στο δάσος με σκοπό να είναι μαζί,να αγκαλιάζονται και να κοιτανε ο ένας τα μάτια του αλλου!Δεν μπορούσε να ζήσει ο ένας μακριά από τον άλλο,αλλα οι νεράιδες είχαν ένα πρόβλημα με τον ήλιο που τους έκαιγε τα φτερά και δεν μπορούσαν να βγουν τα πρωινά!

Ο Χαράλαμπος δεν πίστευε ότι αυτό που ζει είναι αληθινό και προσπαθούσε να βρει τρόπους και σκέψεις για να μπορεί να κρατήσει τα πιστεύω του!!Οπως έλεγε χρόνια τωρα,`δεν υπάρχει αγάπη κ έρωτας`!Αλλα η καρδιά του άλλα του έλεγε και είχε έλθει σε συγχηση!!Παλευε με τον ίδιο του τον εαυτό και προσπαθούσε να βρει τρόπο και δύναμη για να απεμπλακεί από αυτό το `παραμύθι` !!

Έτσι λοιπον,μια μερα,πηρε την απόφαση να μην ξαναπάει στο δάσος!Επρεπε να βάλει τέλος σ`αυτό το παραμύθι και χρειάζονταν τολμηρές κ επίπονες αποφάσεις!!Δεν του ήταν δύσκολο  να πονάει,άλλωστε μια ζωή ζούσε με σύντροφο τον πόνο!

Η νεράιδα τον περίμενε για εβδομάδες να εμφανιστεί,αλλα μάταια!

Έπρεπε να κάνει κάτι για να δει τι έπαθε ο αγαπημένος της και δεν έχει εμφανιστεί τόσο καιρό!

Ένα βράδυ λοιπόν πήγε να τον ψάξει στην πόλη,αυτό απαγορευόταν για τις νεράιδες αλλά μπροστά στην αγάπη της για αυτόν τίποτα δεν μπορούσε να μπει εμπόδιο!

Τον βρήκε λοιπόν να κάθεται σ`ένα παγκάκι στο πάρκο και έπινε αλκοόλ!!

Πήγε κοντά του και μ`ένα χαμόγελο αγαλλίασης τον αγκάλιασε!

Αυτός τότε την έσπρωξε με δύναμη από κοντά του και της είπε χωρίς να το σκεφτεί…

` Φύγε από εδώ,δεν έχεις καμιά δουλεία εδώ,φυγε,φυγε σου λέω … ` .

Η νεράιδα σοκαρίστηκε και δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που άκουγε!

 ` Μα γιατι;;Αφου με αγαπαει και τον αγαπαω;Γιατι;; `

Προσπάθησε να τον πλησιάσει ξανα,αλλα η αντίδραση αυτή τη φορά ήταν ακόμα χειροτερη….την αγνοουσε,την αγνοούσε παντελώς!

Η νεράιδα έφυγε κ πήγε στο δάσος ,όμως πηγαίνοντας προς  εκεί σκεφτόταν τι θα μπορούσε να κάνει για να φέρει πίσω τον αγαπημένο της!!

Η αγάπη της ήταν τόσο δυνατή κ αληθινή που για πρώτη φορά είχε αισθανθεί ότι βρισκόταν τόσο κοντά στον Πατερά της,τον ΘΕΟ!Εχοντας αυτό κατά νου,πηρε μια πολύ μεγάλη απόφαση !

Ήθελε να δώσει ένα μάθημα σε όλη την ανθρωπότητα και όχι μόνο στον αγαπημένο της!!

Πήγε λοιπόν και τον βρήκε και του είπε αυτό που αισθανόταν!!

` Σε παρακαλώ,πριν με διώξεις ξανά,άσε με να σου πω κάποια πράγματα!

Θέλω να ξέρεις ότι σε αγάπησα τόσο πολύ που όταν ήμουν διπλά σου,αισθανόμουν ότι βρισκόμουν διπλά στον Πατερά μας,τον ΘΕΟ!!

Αυτή η αίσθηση είναι τόσο δυνατή που τίποτα δεν συγκρίνεται μαζί της!!

Λοιπόν,άκουσε με για τελευταία φορά!

Αυτό που θα κάνω είναι μια γλυκιά θυσία στο όνομα της ΑΓΑΠΗΣ!!

Όμως έχω και μια επιθυμία!

Όταν θα βρίσκεις ανθρώπους που δεν πιστεύουν στην ΑΓΑΠΗ,θελω να τους φέρνεις εκεί και να τους λες αυτήν την ιστορία!!!

Όλα γίνονται στο όνομα της ΑΓΑΠΗΣ,σήμερα!!! `

Τότε ο νεαρός την ρώτησε, ` Τι είναι αυτά που λες, Αριάδνη;;Να τους φέρνω που;;ΤΙ ετοιμάζεσαι να κάνεις;;Για ποιά αγάπη μιλάς;;`

Και η Αριάδνη συνέχισε!!!!

`Σήμερα,λίγο πριν την ανατολή του Ήλιου θα ήθελα να έρθεις στο δάσος για τελευταία φορά!!! `

Και ο νεαρός έγνεψε καταφατικά,δίχως δεύτερη σκέψη,κάτι τον τραβούσε να πάει εκεί !!!

Έτσι λοιπόν,λίγο πριν την ανατολή και αφού ο νεαρός Χαράλαμπος ήταν εκεί, η Αριάδνη άρχισε να τραγουδάει  και να χορεύει τον πιο μεγαλειώδη και όμορφο χορό της,ηταν πραγματικά μαγευτικό το θέαμα μιας και όπως είχε πει

 `Σήμερα όλα γίνονται στο όνομα της ΑΓΑΠΗΣ` ….!!

Όπως χόρευε η Αριάδνη,ο ήλιος άρχισε να κάνει δειλά δειλά την εμφάνιση του….!

Τότε ο νεαρός γύρισε γεμάτος αγωνιά προς την Αριάδνη και της είπε:

` Αριάδνη,σταμάτα τώρα,βγαίνει ο ήλιος πρέπει να φύγεις `

Και η Αριάδνη συνεχίζοντας τον εκστατικό γεμάτο από Αγάπη χορό της του απάντησε χαμογελώντας…

` Σήμερα όλα γίνονται στο όνομα της Αγάπης,αγαπημένε μου!Το υπέρτατο δώρο της καρδιάς είναι η αληθινή και αγνή  Αγάπη!Αυτο το αίσθημα είναι τόσο δυνατό που δεν υπάρχουν περιορισμοί  και αξίζει κάθε θυσία γιατί  αποτυπώνετε στον Θεό…είναι ο ίδιος ο Θεός!!!Σήμερα θα μάθεις ότι η ΑΓΑΠΗ δίνει δύναμη για τα πάντα και είθε να  γίνεις  υπέρμαχος και απόστολος της με σκοπό να το μεταδίδεις από γενιά σε γενιά…στην ανθρωπότητα `

Ο ήλιος πλέον είχε φανεί για τα καλά και τα φτερά της Αριάδνη άρχισαν να καίγονται,αλλα εκείνη έπαιρνε δύναμη από την ΑΓΑΠΗ κ συνέχιζε τον εκστατικό χορό της!!

Είχε έρθει η ώρα για το υπέρτατο κρεσέντο που είχε σχεδιάσει για τον αγαπημένο της….

` Αυτό είναι για σένα αγαπημένε μου,κάθε φορά που θα με βλέπεις να θυμάσαι ότι είναι ένα έργο ΑΓΑΠΗΣ προς εσένα,προς ολόκληρο τον κόσμο… `

Και τότε η μικρή Αριάδνη,πανω στο δικό της χορευτικό κρεσέντο πάθους,πήρε την μορφή του ΔΕΝΤΡΟΥ ΤΗΣ ΖΩΗΣ που ποτίζετε από την Αγάπη μα συνάμα πήρε και την στάση που θα αποτύπωνε και την σημασία της Αγαπης….την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!!! »

Καθώς περπατούσανε,η Νεφέλη άκουγε με προσοχή την ιστορία του γέροντα αλλά είχε μια ερώτηση!!

«Γέροντα,γιατι έκανε μια τέτοια θυσία;Πως μπορεί αυτό να θεωρηθεί `ΔΩΡΟ` ; »

Και ο γέροντας απάντησε:

«Νεφέλη,αυτό ήταν  το μεγαλύτερο δώρο που της έκανε ο Θεός και θέλησε να το αποτυπώσει για να το βλέπουν οι άνθρωποι και να θυμούνται να αγωνίζονται γι`αυτό!

Το ίδιο κάνει και ο Χαράλαμπος.Πηγαίνει κάθε μέρα στο βουνό και την βλέπει,για να θυμάται ότι η Αγάπη ελευθερώνει την ψυχή,αγνοόντας την ύλη!Η ύλη απλά αποτυπώνει το μεγαλείο της…»

Να…είπε ο γέροντας  χαμογελώντας γαλήνια,φτάσαμε!!!

Η Νεφέλη μόλις αντίκρισε το δέντρο στο δάσος συνειδητοποίησε τι ακριβώς είχε γίνει,είχε μείνει άφωνη από το δέος που της προκάλεσε και την μαγική γοητεία του.Την πήραν τα κλάματα λες και  έβγαζε από μέσα της όλα όσα την καταπίεζαν τόσα χρόνια και ξαφνικά ένιωσε την Αγάπη  και την Ελευθερία που γεύεσαι από αυτήν!!!Απελευθερωμένη  πλέον από τα δεσμά που την κράταγαν οι φόβοι της και με γαλήνια φωνή ,γύρισε να βρει τον γέροντα,αλλά ο γέροντας ήδη απομακρυνόταν!!!

Τότε η Νεφέλη του φώναξε…

«Γέροντα,σε παρακαλώ,πριν φύγεις θέλω να μάθω το όνομα αυτού που μου είπε αυτό το όμορφο παραμύθι!Σε παρακαλώ,πές μου,πώς σε λένε;;»

Και ο γέροντας,συνεχίζοντας την πορεία του,απάντησε , «Με λένε,Χαράλαμπο!»

Η Νεφέλη είχε μείνει σοκαρισμένη να κοιτάζει αυτό το Θεόπνευστο θαύμα, με το αποτυπωμένο κρεσέντο ΑΓΑΠΗΣ επάνω του και πλέον συνειδητοποιούσε ότι αυτό το `παραμύθι` είχε μια μαγική δύναμη που την απελευθέρωσε από τους φόβους της!!!

Ότι δεν ήταν απλά ένα παραμύθι….αλλά μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!!!!

Δημιουργός: Χ.Γιαννόπουλος


Αυτή η ιστορία μου χαρίστηκε από έναν φίλο μου πολύ αγαπημένο...ως δώρο γενεθλίων...
Ευχαριστώ!